Πρόταση βιβλίου: Η τέλεια ζωή του Γουίλιαμ Σίντις - του Morten Brask

Το βιβλίο δεν είναι βιογραφία ούτε μυθιστορηματική βιογραφία. Είναι μυθιστόρημα που βασίστηκε στη ζωή του ανθρώπου με το υψηλότερο IQ, ένα καλογραμμένο, γρήγορο, ωραίο μυθιστόρημα. Δεν γράφει πολλά από μαθηματικά, γεωμετρία κλπ. που ίσως θα σας φόβιζε να διαβάσετε, οπότε απολαύστε το και συγκινηθείτε με τις περιπέτειες που έζησε ο πιο έξυπνος άνθρωπος του πλανήτη που βασανίστηκε ψυχολογικά από τους ίδιους τους γονείς του,καθώς επίσης έπεσε και θύμα παιδικής βίας που είναι ένα πρόβλημα που αναβιώνει σε δραματικό βαθμό και στις μέρες μας.



William James Sidis (1898-1944): παιδί-θαύμα με τρομερές μαθηματικές γνώσεις και απίστευτη δεξιοτεχνία στις ξένες γλώσσες. Ο βαθμός νοημοσύνης του ήταν πάνω από 250, κάτι αξεπέραστο ως σήμερα. Το Χάρβαρντ τον δέχτηκε με τιμές μόλις στην ηλικία των 11 ετών και ως το τέλος της ζωής του ήξερε πάνω από σαράντα γλώσσες. Οι γονείς του, Μπόρις και Σάρα, ήταν γιατροί (ο πατέρας του ειδικός στην ψυχοπαθολογία). Εβραίοι και οι δύο, Ουκρανοί μετανάστες, ο μεν το έσκασε στη Νέα Υόρκη ως πολιτικός πρόσφυγας, η δε σώθηκε από τα πογκρόμ του 1889. Οι γνώσεις, ο χαρακτήρας και η πολυμάθεια του Μπόρις γοήτευσαν τη Σάρα, μια \"απλή\" συγκριτικά γιατρό και παντρεύτηκαν.
Ο Σίντις διάβαζε και απομνημόνευε από πολύ μικρή ηλικία, έφτασε στο σημείο να φτιάξει δική του πληρέστατη γλώσσα, με λεξιλόγιο, γραμματική και συντακτικό. Απόφοιτος του Χάρβαρντ, έδωσε διαλέξεις ήδη απότα 11 για την τέταρτη διάσταση, αφήνοντας άφωνους τους καθηγητές και τους φοιτητές. Στα 16 του πήρε το BA του με βαθμό cum laude (κάτι που δημιούργησε προστριβές με τη μητέρα του που περίμενε τη μέγιστη διάκριση και όχι αυτόν τον βαθμό). Το 1915 δίδαξε σε ηλικία 17 ετών στο Πανεπιστήμιο του Τέξας ευκλείδια και μη-ευκλείδια γεωμετρία, όμως η κοροϊδία που ζούσε από τους μεγαλύτερούς του ηλικιακά φοιτητές τον εξανάγκασαν σε παραίτηση.
Το 1919, υπέρμαχος της μη-βίας, ανακατεύτηκε με μια σοσιαλιστική ομάδα, που ονειρευόταν εργασία και δικαιοσύνη για όλους ανεξαιρέτως. Η διαδήλωση κατεστάλη βιαίως και ο Σίντις συνελήφθη. Καταδικάστηκε σε 18μηνη φυλάκιση, κάτι που αμαύρωσε για πάντα την προηγούμενη καριέρα του και κυρίως το όνομα των γονιών του και τη φήμη του ασύλου που ίδρυσαν στο μεταξύ. Οι γονείς του αναγκάστηκαν να τον κηρύξουν πνευματικώς ασταθή για να τον βγάλουν από τη φυλακή και τον έκλεισαν στο άσυλό τους με την απειλή αν δε συμμορφωθεί να τον παρατήσουν σε κανονικό ίδρυμα φρενοβλαβών. Ο Σίντις το έσακσε μετά από δύο χρόνια και αποσύρθηκει σε μια μοναχική ζωή, εργαζόμενος σε εταιρείες όπου ασκούσε λογιστικά καθήκοντα ήσυχα και διακριτικά. Πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία.

Αν και το βιβλίο έχει αρκετά κενά όπως: την επανεμφάνιση του φίλου του (Σάφμαν) από το εξωτερικό, την μοναχικότητα του Γουίλιαμ Σίντις που δεν  τεκμηριώνεται, αφού τον βλέπουμε και σε εξωστρεφείς ρόλους να προσπαθεί να «αλλάξει» τον κόσμο σε συλλογικές ομάδες. Ενώ θα μπορούσε να είχε εξαργυρώσει τις γνώσεις του αποτραβώντας τον εαυτό του από τους ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους του φέρθηκαν άσχημα. Παρόλα αυτά, το μυθιστόρημα που βασίζετε σε αληθινή ιστορία έχοντας δραματικό ύφος καταδεικνύει με πολύ παραστατικό τρόπο την σκληρότητα της κοινωνίας και του τρόπου ζωής μας.